Wijkgemeente Noordwijk
ds. Fulco de Vries Bouwstra
Vanaf juli 2023 ben ik als predikant verbonden aan de Protestantse Gemeente Noordwijk. Hiervoor ben ik predikant in Leidschendam en Leidschenveen geweest, en daarvoor was ik predikant in Warmenhuizen-Harenkarspel. Ook ben ik tijdens mijn studie theologie aan de VU een aantal jaren koster geweest in Amsterdam-Zuid. En daar weer voor heb ik heel verschillende baantjes gehad, bij een bejaardenhuis, een poeliersbedrijf, bij de toenmalige PTT en in de Horeca.
Ik houd van werken met mensen, en ik houd van de kerk. Van die bonte club mensen die het de eeuwen door met vallen en opstaan blijft wagen met het evangelie van Jezus, een boodschap van geloof, hoop en liefde.
Echte mensen, soms met heel veel geloof, soms maar wat stamelend, maar geraakt door God, Jezus en de Bijbel. Ik ben ook zo’n mens.
Waar ik van geniet in mijn werk? Van de ontmoeting met mensen, op allerlei manieren. In en rondom de kerkdiensten, maar ook bij andere activiteiten. Musicals, running dinner, koken, zingen: de diversiteit van het kerk-zijn kent nauwelijks grenzen – en als ze er al zijn, dan zoek ik die grenzen heel graag op. De kerk is voor mij meer dan een plaatselijk gebeuren, ook in de bredere kerk draag ik graag mijn steentje bij, zoals nu als voorzitter van de classis Zuid-Holland Noord.
In mijn vrije tijd trek ik er graag op uit met mijn vrouw, onze drie zoons en onze dochter, bijvoorbeeld om met de tent te kamperen, op Texel, in Frankrijk of Italië. Daarnaast houd ik enorm van koken én van lekker eten, en ook sporten doe ik graag.
Contactgegevens Fulco de Vries Bouwstra
Predikant pionier
ds. Axel Wicke
Toen ik nog in Berlijn woonde en nog geen woord Nederlands sprak, hoorde ik als kind al mijn moeder over Noordwijk vertellen. In haar kindertijd in de jaren ‘50, ze groeide in het Ruhrgebiet op, vierde zij namelijk vaker vakantie in Katwijk. En vandaar maakte zij elke zondag samen met haar vader een wandeling naar Noordwijk “want daar konden wij broodjes kopen en een ijsje eten”.
Nooit van mijn leven had ik toen gedacht, dat ik juist op die plek ooit predikant zou worden. Want ook met de kerk had ik, hadden wij toen weinig. Ook al werd ik (zoals in Duitsland gebruikelijk) toen ik één jaar was gedoopt en deed ik op mijn 15e jaar belijdenis, omdat men allebei zo leuk samen met de hele familie kan vieren. Uiteraard is sindsdien veel gebeurd:
Zo werd onze jongerengroep die zich in de jaren ’80 met milieubescherming bezighield en in een ruimte van de kerk bij elkaar kwam gevraagd om een jeugddienst over het thema te gaan houden. En omdat uitgerekend aan mij de “preek” bleef hangen, leerde ik, dat mij de Bijbel best wel iets te zeggen heeft.
In 1989 was ik vanuit West-Berlijn getuige hoe de in kerken begonnen “vreedzame revolutie” de Berlijnse Muur neerhaalde en mijn door het IJzeren Gordijn gescheiden familie en thuisstad herenigde. Ik leerde, dat kerk en christenen een verantwoordelijkheid hebben voor heel de samenleving. En dat zij juist door het voortouw in maatschappelijke vraagstukken te nemen kunnen laten zien hoe mooi en relevant het geloof voor mensen van vandaag de dag kan zijn.
Een jaar later leerde ik in Australië, in een rooms-katholiek gastgezin van Italiaans afkomst wat christelijk geloof in het dagelijks (familie)leven kan betekenen. Van daar bracht ik een brede, oecumenische horizon, een liefde voor alledaagse rituelen en een zwak voor mooie liturgische vieringen mee naar huis.
In Taizé kwam ik in aanraking met een theologisch gedachtegoed systeem dat mij nog steeds aanspreekt; een op liefde berustende visie op God, medemens en schepping. De open, laagdrempelige, op gastvrijheid en uitstralingskracht gebaseerde internationale ontmoetingen in dit oecumenisch klooster in Frankrijk werden mijn spiritueel thuis. Bij elkaar opgeteld heb ik er ruim twee jaar doorgebracht, in Taizé noemde ik mezelf voor het eerst “christen” en besloot ik ook, dat ik predikant wilde gaan worden.
In 2006 emigreerde ik tenslotte, voor de liefde en vanwege de beter bij mij passende werkomstandigheden voor predikanten, naar Nederland. Twee jaar later trouwde ik met Mirjam en werd ik in Den Haag predikant. In 2010 en 2015 verwelkomden wij onze twee dochters Berit en Manouk.
Na 13 mooie, leerzame en afwisselende jaren in Den Haag, waarin ik onder anderen in 2018/19 aan het kerkasiel in buurt-en-kerkhuis Bethel bij mocht dragen werd het tijd voor een nieuwe uitdaging. Ik verheug me erop, om Noordwijk en de Protestantse Gemeente Noordwijk te leren kennen en kan ik niet wachten om persoonlijk met u kennis te maken en samen met u langs Gods wegen de toekomst in te gaan!
Kerkelijk medewerker ouderenpastoraat en Jeugdwerker
Pastor Joost de Bruijn
Onbekend met Noordwijk ben ik niet. Mijn grootouders en moeder gingen in de jaren ’50 en ’60 er steevast op zomervakantie. Zelfs toen zij verhuisden naar de Zeeuwse kust, gingen zij in beginsel nog op vakantie naar Noordwijk. Ik kende Noordwijk van hun verhalen, ook over het zomerse voorgaan van mijn opa, die predikant was, in de Kapel aan Zee.
Opgegroeid in Amersfoort en Middelburg, ben ik na een aantal jaren Rotterdam, sinds eind jaren ’90 Leidenaar. Ik kwam daar om theologie te studeren en ben er nooit meer weg gegaan. Dat heet, ik kwam er altijd terug na backpackersreizen en ontwikkelingswerk in verre oorden. Ik woon in de Sleutelstad met mijn partner Alena. Zij komt oorspronkelijk uit de buurt van Brno.
Ik noem mezelf avontuurlijk theoloog. Door mijn theologiestudie en ontwikkelingswerk in o.a. Nepal leerde ik de wereld op een andere manier kennen. Het dienen van de mensen van welke nationaliteit en welke religie dan ook is heel vormend voor mij geweest en is dat nog steeds.
Na een jaar o.a. met ongedocumenteerden te hebben gewerkt voor de Amsterdamse Diaconie in de Bijlmer, ging ik aan de slag als koopvaardijpastor in de Rotterdamse havens. Vanuit een oecumenisch Christelijke grondhouding er zijn voor je naasten, voor zeevarenden uit alle delen van de wereld, was voor mij een dankbare en uitdagende taak.
Ik ben nog steeds in raad en daad betrokken bij het maritieme pastoraat, voor zowel de Nederlandse havens als voor de waterbouw/bagger wereldwijd. Vanwege bezuinigingen in het categoriale pastoraat een kleine 10 jaar geleden (en nu wederom) hield mijn baan in de havens op te bestaan. Ik ben niet bij de pakken gaan neer zitten en heb dankbaar mijn steen kunnen bijdragen op allerlei vlakken van kerkenwerk: Van missionair internetpastor voor het project Noorderlicht -o.a. samen met Janneke Nijboer- in Breda, missionair pastor jeugd en gezin in Rotterdam, ouderenpastor in Utrecht en in Den Haag tot het vervullen van de taken van predikant in de Groene Hart -gemeentes Hazerswoude -Dorp, Rijnsaterwoude en tot in 2020 in Nieuwkoop.
Vanuit mijn geloof en ‘heb u naasten lief’ wil ik in Noordwijk graag dienstbaar zijn aan de mensen, i.s.m. anderen. Met hen wil ik op weg te gaan. Sinds eind 2019 verricht ik een kleine drie dagen per week als ouderenpastor bezoekwerk aan de oudere gemeenteleden in m.n. Groot Hoogwaak, sta ik hen en familie bij in bij voorbeeld uitvaarten, ben ik een luisterend oor en hoop ik vorm en inhoud te geven aan samenbindende activiteiten.
Ruim twee dagen per week mag ik actief zijn als jeugdwerker. Van catechese tot Jeugdkapel en andere activiteiten hoop ik i.s.m. anderen met de kinderen en jeugd kleurrijk vorm en inhoud te geven aan ‘spelen met en leren uit geloof’.
Als ‘pastor voor jong en oud’ hoop ik nauw samen te werken met mijn collega’s, vrijwilligers en alle betrokkenen.
Ik hoop jong en oud te ontmoeten achter die fascinerende zee en hoop in vertrouwen op God met jullie op weg te gaan.